2014 Zuidwaards in een crazy camper Archieven

6 september 2014

Terug naar huis

03-09-2014

Op 4 september rijden we van Caylus naar Mons (Thieu), een dag later naar Epen, waar we nog een heerlijke nacht doorbrengen op de camping in het geuldal. 6 September zijn we weer terug in Pernis.

In Epen nog een uurtje met de detector, tussen de kogelhulzen door een vijftal muntjes, knoopjes en een zilveren lepeltje gevonden. Uurtje aan het zwembad, konijntje verorberd met een dubbel biertje en na een doe het zelf operatie aan Jolanda’s voet liggen we ons nu af te vragen of er nog andere dingen zijn om een vacantie mee af te ronden dan het informeren van je vrienden.

Nog een uur of 8 en we vertrekken naar Malden om onze trouwe metgezel weer in te leveren. Aan alle trouwe lezers en volgers; bedankt voor de interesse, de commentaren en de “vind ik leuks”.

Bedankt. — feeling amused at Camping-Restaurant de Rozenhof.

René Nieuwenkamp – 06-09-2014

2 september 2014

Zeg maar Hans

02-09-2014

Grau Riog naar Caylus – Andorra Frankrijk

Vanmorgen werden we bezwaard wakker. Met alle berichten weet ik niet of het duidelijk was voor de thuisblijvers maar in plaats van een gratis overnachting op ren kille parkeerplaats aan de basis van een troosteloze stoeltjeslift, hebben we een arrangement geboekt in hotel Grau Riog.

Zoals de souvenirwinkeltjes aan de costas het moeten hebben van de maanden mei tot september zo moeten deze skigebieden het duidelijk van de witte maanden hebben en zagen we onszelf nu omringd door enkele “doortrekkers” en wandelliefhebbers. Na een werkelijk subliem avondeten wilden we nog gebruik maken van het bubbelbad in de hoteltuin, waarvan helaas iemand de temperatuur te laag had ingesteld. Dan maar bubbelen in ons eigen jet stream bad en de spieren masseren, daarna nog samen genoten van de sterren en van ons grote bed en vanochtend waren we allebei verkouden en vol van spierpijn.

Dit nam niets weg van het genot van een ongekend ontbijt. 10 soorten kaas, ditto chorizo, hapjes met gebakken kwarteleitjes, noten, veel soorten fruit, pizzatjes, tostietjes en noem het maar op. Allemaal superkwaliteit. Jolan en ik hebben vervolgens allebei onze eigen methode om bij te komen van dit luxe geweld gebruikt.

Terwijl Jolan de welness stoelen en de Jacuzi om en om uitprobeert pak ik de gps coordinaten op van een geocache vlakbij. Ik voel geen drang maar nu ik toch in Andorra ben -en er ook bijna weer uit, mag deze toch niet ontbreken. Het zoeken geeft ook nog even de mogelijkheid om het mooie natuurschoon te aanschouwen en zo loop ik even later, de teenslippers in de hand, van waterval naar waterval tegendraads de pistes over. Er lijkt me absoluut niets aan om op twee dunne latjes in enkele minuten een berg af te denderen, maar waar ik nu mee bezig ben is helemaal idioot. Geen pad volgen maar gewoon bijna verticaal omhoog een berg op.

Met gierende hartkleppen vind ik uiteindelijk het pad dat naar het bergmeer en de cache loopt…en naar het restaurant waar net een nieuwe lading bejaarden uit een bus wordt gedropt. Echt hè, geen greintje respect voor een Nederlandse pionier die met gevaar voor eigen leven en blaren tussen zn tenen omhoog is gestrompelt. Eenmaal terug in het dal laat ik me koesteren in 40 graden bubbels voordat we de rekening betalen en verder trekken naar de top van de berg. Als we even kijken op het hoogste punt (2408 meter) blijkt op 2 minuten lopen een geocache te liggen). Had me toch drie uur werken bespaard hahaha.

Inmiddels zijn we uren verder en hebben we de bergen achter ons gelaten. We staan op een camping aan de rivier de Bonnette bij het middeleeuwse dorpje Caylus. Dat is heel wat anders dan de megasupermarkten in alle plaatsen in Andorra. Ik ga verder niets schrijven over dat circus maar als roker kom je hier goed weg en voor 13 liter diesel betaalde ik 15 euro maar de charme van Frankrijk is leuker. Het is wel kouder hier, tussen Toulouse en Limoges. Nog maar 1100 km van huis dus waarschijnlijk blijven we hier 2 nachten. Nu lekker eten.

Doei.. — feeling content with Jolanda Nieuwenkamp at Caylus

Na 5 mooie voorns gevangen te hebben, toch met de detector het “tuinpad van mijn vader” op. Hier hebben honderde jaren lang mensen van Cayun naar het meer gelopen. Op nog geen meter van de stadsmuur, naast het pad, komt een munt de grond uit, volledig onder de modder. Een paar meter lager nog één. De laatste blijkt een 50 eurocent munt uit Ierland te zijn, na wat losweektijd blijkt de eerste een mooi geconserveerde franc van Napoleon uit 1856 te zijn. Nog altijd niet middeleeuws maar wel leuk.

Hé Marc, 1 keer raden wat ik vanavond ga eten…. Gisteren rook ik het al toen we de camping opreden. Ben benieuwd —

René Nieuwenkamp – 02-09-2014

1 september 2014

Van Tossa naar Andorra

01-09-2014

1800 meter op weg naar andorra — Dans les Pyrenees.

Komen we toch aan in een superdeluxe locatie zeg. Vanmorgen vertrokken en door de bergen naar Andorra gereden. Via campercontact de gratis overnachtingslocatie opgezocht en gevonden en besloten om op deze parkeerplaats, midden in het winteraportgebied, nog een biertje te drinken en te eten in hotel Grau Riog.

Als vorsten ontvangen en rondgeleid. Een plekje gekregen in het pluche in de bibliotheek totdat om 8 uur de keuken open gaat en afgesproken dat we daarna de welness en de jacuzi mogen gebruiken. Nu met een biertje op tripadvizor gezien dat dit hotel 4 sterren heeft, de keuken gastronomische hoogstandjes levert en dat ze een bijzonder menuutje hebben met viooltjesijs voor 110 euro pp. Gaaf zo’n gratis overnachtingsplek hihi…vandaar die jaguar, bentley, defender …. en hippie bus…op de parkeerplaats. Lol in Andorra — feeling cool with Jolanda Nieuwenkamp at Hotel Grau Roig.

René Nieuwenkamp – 01-09-2014

31 augustus 2014

Schransen bij de grote M

31-08-2014

McDonalds Blanes

Grand – extreme, I’m loving it / 100% carne zegt de leuze van een wereldwijde schransketen. Na drie weken voelen we ons ook zo. 100% vlees. De spieren zijn voelbaar door het stijgen en dalen, de voeten branden van het geslenter, de littekens trekken rode verbrande strepen op de al meer verkleurde huid en zitten op verbrande billen zorgt voor het regelmatig wiebelen van bil naar bil. 100% vlees, in alle opzichten en als laatste merken we dat de we de broekriem deze vakantie niet aangehaald hebben en dat we er letterlijk een gaatje bij moeten prikken. Toch vliegen de dagen voorbij en hebben we als semi-Afrikanen de planning al weer laten varen.

We zijn nog steeds in Spanje en hebben extra dagen van de zon kunnen genieten. Vandaag was een echte luie zondag. Gisteren hadden we na een paar uur op het strand, dobberen en met het luchtbed varen naar het ponton en een beetje vissen, alle lichaamsdelen bijgekleurd en besloten we de avond in Lloret door te brengen. Tot 1 uur ‘s nachts hebben we uiteindelijk de laatste praalwagen van het carnaval laten passeren waarna we eigenlijk de camping niet meer op mochten. Lastig als je in je eigen slaapkamer rijdt dus met een standje kwam het toch nog goed.

Vanmorgen laat wakker en met de bus naar st Feliu. Na de derde bocht werd Jolan steeds stiller, uiteindelijk bleek dat dit keer niet door de adembenemende rit maar door het mixontbijt en de bochten te komen. En dan is een haarspeldbocht van 18 km wel erg lang. In st Feliu werd net de markt opgeruimd en vonden we wonderwel een plekje aan het strand. 4 stappen lopen het zand op, 4 stappen verder de zee in, 4 stappen dieper voor 5 cm water, wat een verschil dit instand zwembad met de woeste golven bij onze camping.

Met het uitzicht op de haven, met jachten van tonnen in euros en vlak bij de mondaine boulevard hield ik het toch maar een uurtje uit. Te heet voor mijn gevoelige karakter en ik had nog een rijtje geocaches op de kaart dus tijd om Cleopatra in haar bruiningsproces achter te laten en van ander natuurschoon te gaan genieten. Na een kilometer speuren bleek dat er een cachedief bezig is geweest want de eerste vier zoekplekken gaven geen resultaat en uiteindelijk, boven op een berg lonkte een tupperwaredoosje als een welkome afwisseling naar mijn telefoon. Nog even een paar mooie foto’s een stevige wandeling en een ontmoeting met een sterk verkleurde partner later zitten we dan nu te genieten van gratis Wi-Fii bij McD, waarvoor ga je daar andres heen.

Op dit moment wordt het een kwestie van keuzes maken. Blijven of weggaan, Spanje, Frankrijk of toch Andorra, in hoeveel dagen terug….want 1 ding is zeker…we komen bijna terug…

René Nieuwenkamp – 31-08-2014

30 augustus 2014

Carnaval in Tossa

30-08-2014

Soms heb ik het idee dat ik te weinig uit het leven haal, toch is dan het papier (en in de laatste jaren facebook) een geweldige hilp om te overzien hoe rijk ons leven wel is.

Vanmorgen heb ik genoten van de organisatietalenten van Marc , de omslagen van relaxed naar hyper terug naar superrelaxed van Anita en de rust van Naomi Lee en Kaylee Dnny die hun vacantie op deze camping vandaag hebben beeindigd.

Bedankt voor de mooie momenten en de heerlijke kookkunsten waar we diverse keren van hebben mogen genieten. Gisteren liep de eigenaar van de camping langs onze bus en vroeg ons of hij een foto mocht maken. Als het goed is staan we vandaag op de facebookpagina van camping cala llevado. We hebben bijgeboekt tot maandag en besluiten dan wanneer en hoe we weer terug gaan naar Nederland.

Nu eerst even douchen en dan lekker naar Tossa, wat eten bij het kasteel. Nog een week zon.

Het is 30 augustus. Drie weken geleden reden we als Mzungus (blanken) naar Nijmegen, waar onze metamorphose begon. Drie weken die zijn voortgegleden als golven in de zee. Als golven aan de costa Brava. Soms oneindig kabbelend, zonder besef van tijd en locatie, soms woest knallend tegen de gegriefde rotsen, de uren wegvretend uit de ruimte. Drie weken waarover nu hard moet worden nagedacht als ik wil weten wat we allemaal hebben beleefd en gelukkig nog een week voordat het immer begrensde vrijheidsideaal weer vervangen wordt door het ritme van het Nederlandse geld verdienen. Het is een weelde om te weten dat dit allemaal mogelijk ik omdat een werkgever nog steeds brood in ons ziet, maar even zo zeer benijd ik de zwervers onder de MontMartre die van zon naar maan leven uit de restanten van het tijdrovende kapitalisme. Gelukkig mogen wij genieten van de zon en van elkaar en dit jaar van onze nichtjes, (schoon)zus en vriend.

René Nieuwenkamp – 30-08-2014

29 augustus 2014

Tossa en omgeving – vervolg

23-08-2014 / 29-08-2014

Vandaag neem ik wat tijd om met de metaaldetector de bergen van Tossa in te gaan. Op de route naar Tossa ligt een ruine van een Romeinse villa. Het is dat de coordinaten in mijn GPS staan, anders had ik ‘m nooit gevonden. Een spannende tocht met flink wat stukjes oud lood en musketkogels als opbrengst. Weer een stukje historie gesnoven.

26-08 St Feliu de Guixols. Na een mooie rit langs de kust eten en drinken we wat aan de Platja de Sant Feliu de Guíxols.

27-08 We verhuizen – tijd voor een nieuw plekje op de camping

28-08 Vandaag doe ik een wandeling van 8 kilometer

29-08 Anita en Marc vertrekken.

Laatste foto’s, laatste keer bij de Beachclub, afscheid van Jolanda en René, die nog een weekje hebben.

Na afloop gaan wij Tossa in en eten heerlijk pinxtos…tapas zoals tapas vroeger werkte. Betalen per prikkertje en kiezen uit tientalle kunstwerkjes. Mmmm…de prikkertjes passen niet meer in het kokertje hahaha

René Nieuwenkamp – 29-08-2014

22 augustus 2014

Montserat Monastir Montaña de Montserrat

22-08-2014

Misty morning

Moe maar voldaan. Geen benen meer over, een deuk in de portemonnee door een paar souvenirs uit Montserat en natte kleren door de mist. Een leuke dag in de bergen. Nu nog afdalen en hopen dat we in het dal wel wat zien. ln ieder geval nog even een hapje en een bak(je) cafe solo en dan nog 2 uur terug naar Spanje en de camping (net of we hier in een ander land zijn)

Onderaan de berg vinden we een geweldig restaurantje. Eigenlijk een bar, met een grote ham op de toog en een ontspannen sfeer. Zonder Tripadvisor hadden we dit nooit gevonden. De terugreis is bar en boos. Het hoost van de regen en we zijn echt blij als we thuis zijn.

Anita, Mark en de meiden waren vandaag naar Barcelona en waren gelukkig iets eerder, net voor de ergste buien, thuis

René Nieuwenkamp – 22-08-2014

21 augustus 2014

Tossa en omgeving

18-08-2014 / 21-08-2014

In de navolgende dagen vieren we vakantie zoals wij dat gewend zijn. Een afwisseling van strand en bezoekjes aan de omgeving. We maken heel wat kilometers op de slingerweggetjes rond Tossa en vermaken ons prima met de familie.

18-08 Een geocach wandeltocht met hoge golven

19-08 Flamingo avond op de camping

20-08 Dali tocht met 5 kilometer file voor Cadaquez. We bezoeken Port Ligat Cadaquès Casa-Museo Salvador Dalí.

21-08 We drinken Cocktails op het linkse strand.

René Nieuwenkamp – 29-08-2014

17 augustus 2014

Hippie winkelen in Tossa

17-08-2014

We hadden al veel bekijks maar zijn echt niet de enigen die de jeugd van onze ouders willen herleven. In Tossa de Mar blijkt dat Flower Power leeft als nooit tevoren. Na wat shopping sessies lekker naar de tapa y tapa bar. Uiteindelijk na een zeer geslaagde dag met de nodige zonuren op het vrije strand in kraquelee in bed. Rood als de gamba’s en groezelig van de zon.

René Nieuwenkamp – 17-08-2014

15 augustus 2014

Bélesta naar Tossa de Mar

15-08-2014

Welkom in Spanje. Lekker zo’n ontvangstcomité. Als we via Tossa de Mar de camping bereiken worden we opgewacht door Anita, Naomi en Kaylee terwijl Marc verderop foto’s van ons staat te maken. Gisteren werden we benaderd door een fotograaf die ons graag wilde gebruiken voor het nieuwe campingmagazine. Als we terug zijn in Nederland gaan we ons toch maar eens beraden over de mogelijkheden voor een Bulamu bus. Geweldige combi om reclame te maken voor Oeganda en tegelijkertijd heerlijk onderweg te zijn.

Afijn, na een uur of drie via de binnenlanden van Spanje arriveren we op onze bestemming voor de komende twee weken. Costa Brava…en zitten we aan de Senseo en de doughnuts. Lekker aankomen De bus staat en laat de rest maar gebeuren.

Vakantie 2014 met de crazy camper - aangekomen in Spanje

‘s Avonds worden we uitgenodigd bij onze familieleden. Heerlijk om je zo in de watten te laten leggen. Marc showt zijn kookkunsten met pannenkoeken op de Scottle Braai. Helaas is dat niet echt een succes en verhuist hij naar de keuken. Dat mag de pret niet drukken en de ene na de andere pannenkoek vult onze borden en onze magen. De meiden vinden het allemaal super leuk en na afloop verhuizen we met hen naar het terras van het restaurant op de camping. Al snel zitten we aan de Cava – sangria, gevolgd door nog drie liter rode sangria en de pret wordt steeds groter. Uiteindelijk lachen we overal om en de nacht verloopt dan ook als een bewegende golf. Ondanks het feit dat de bus stilstaat, lijkt het of we op golven drijven waarna de slaap het van ons overneemt.

René Nieuwenkamp – 15-08-2014