Vakantie verslagen Rene en Jolanda Archieven - Pagina 2 van 2

14 augustus 2014

Blauwe donderdag in Belesta

14-08-2014

Le quatorze aout. Blauwe donderdag. De wolken boven Minerve kleuren van violet tot diep oranje. Het is nog vroeg. Zo vroeg dat de parkeermeter nog niet is begonnen aan een nieuwe dag telling. Ik reken 3 euro af voor 2 overnachtingen en al snel zien we de contouren van de middellandse zee.

Onze reis lijkt op een road movie. We meanderen van oost naar west om steeds zuidelijker uit te komen. Drie dagen geleden zaten we ca 300 km van Barcelona af en vanmorgen reden we door het Catalaanse landschap op nog geen 2 uur bussen van Tossa af. Het was verleidelijk om toch gelijk door te rijden, maar ook het achterland van Perpignan heeft nog veel moois te bieden. Nog 1 daagje geen strand, maar bergen, geen paella maar salade met schimmelkaas, tutti frutti en pate negra, geen disco of flamenco maar ruisende hazelaars en tjilpende krekels…en toch roept ook de zee, het knarsende grind en de in smalle spelonkjes opgevouwen inktvis en het Olé Paella.

Het leven is te mooi om te verdoen met werken. En toch is ook 1 vaste locatie niets voor mij. Zwerven en ervaringen opdoen. Eergisteren pruimen eten uit een boom aan de Loire. Gisteren zoete bramen op onze wandeling door de bedding van de Brian. Heerlijk om een aantal weken per jaar te merken dag er ook een live internet is. Dat alles wat op Wikipedia staat ook in het echt te vinden is. Dat Oeganda net zo dichtbij en toch ook net zo veraf is als Peru, Perpignan en Pernis en dat alles mogelijk is als je de eerste stap durft te zetten.

Morgen gaan we settlen. 2 Weken zon zee en zuivere lucht en fijne vrienden. Vandaag de laatste dag in de Pyreneeën. Belesta, 100 inwoners 5 autos en een stel Nederlandse levensgenieters. Me and my maatje. With love from France

Wat zijn we toch een vreemde diersoort. Niemand uitgezonderd lopen de bijna-bezoekers naar het eind van de parkeerplaats, slaan rechtsaf naar de punt van de klif, nemen een foto van het stadje en de brug, sommigen wijken nog een beetje af door er een selfie van te maken maar niemand heeft oog voor de amandelboom waar de rijpe amandelen klaar hangen om geplukt te worden. Kuddevolk dat na een half uur wandelen met rugzakken vol water en gebroken stokbrood straks het kerkpleintje van Minerve bevolkt en in de Michelin gids leest dat deze kerk ook na 500 jaar nog niet is bezweken aan het toeristisch geslenter.

De warme zon koestert m’n armen terwijl de dag gestaag voorbij glijdt. Nog een half uurtje dan ga ook ik me weer even verplaatsen in een paar dorpsbewoners van 500 jaar geleden. Even fantaseren over wat hen bezighield, zonder campers en auto’s mrt een levensverwachting van ca 35 jaar, levenslang gekluisterd aan een bergdorp in de Pyreneeën. Je kunt het slechter treffen…als ik denk aan onze Oegandese straatkinderen, maar wat hebben wij het toch goed dat we zelfs tijd hebben om hier over na te denken.

In Minerve combineren we een wandeling met een stokbroodje als ontbijt en een salade met streekgerechten als lunch. We wandelen door de geschiedenis en ervaren de kracht van de natuur in de door het wassende water gecreëerde natuurtunnels. In de tunnel zijn mensen bezig geweest om piramides te maken van stenen. Een grappig gezicht en gelukkig wordt dit ook in tact gelaten. Wat een fijne stek om een paar dagen te verblijven.

Vakantie 2014 met de crazy camper - verliefd

René Nieuwenkamp – 14-08-2014

13 augustus 2014

Wandelen als middeleeuwse ridders in Minerve

13-08-2014

Boven op de berg. Regen en storm teisterden de bus vannacht en lieten haar schudden alsof een jong stelletje voor het eerst met een camper de wereld in trok. ‘k Heb er weinig van gemorken en terwijl Jolan langzaam maar zeker de parkeerplaats vol zag stromen met dag gasten heb ik me nog een paar keer omgedraaid.

René Nieuwenkamp – 13-08-2014

12 augustus 2014

van Eulalie naar Minerve – Midi Pyrenees

12-08-2014

En dan ineens staat er een helikopter in je achtertuin.

3 Nachten onderweg. Via Bouillon, langs de Loire naar de Midi Pyrenees. Onderdeel van een camper-wereld die veel groter is dan ik dacht en toch ook weer het bekende buitenbeentje. We trekken veel bekijks. Onze bus als kleine kikker tussen de extreem veel grotere ooievaars; de camper-eigenaars die als volwaardige ANWB koppels alles onder controle hebben. Van oprijblokken in canvas hoezen tot en met het stoffer en blik dat voor de laatste keer nog even gehanteerd wordt voor het vertrek.

10.00 uur, 10 van de 15 campers heeft inmiddels alles weer netjes op de daarvoor bestemde plekjes opgeruimd, de toiletten geleegd en het water weer bijgevuld. Na een laatste vriendelijke maar beleefde bon journee op weg naar de volgende bestemming. Gekuiste vrijheid. Teamwork. De samenwerking na jaren huwelijk druipt er als het ware van af, van spetteren is weinig sprake meer. En toch hebben ze het goed zo te zien. De vrijheid van de wereld ontdekt en het is toch anders om een boek te lezen aan een rivier in Frankrijk dan thuis op de bank.

Afijn ik ben blij met het camperleven tot nu toe en zie dat de oude hobby’s alle tijd krijgen om uitgevoerd te worden. In drie dagen tijd hebben we vuur gestookt (BBQ zonder aanmaakblokjes) schat gegraven met de metaaldetector, de meest onooglijke weggetjes bereden met de bus, gevist in de Loire en in de lot, schatten gevonden met de gps en heerlijk geslapen op openbare parkeerplaatsen. Natuurlijk zitten ook wij heerlijk met een boek in de rust van de ondergaande zon, zijn de gesprekken na 28 jaar huwelijk vertrouwd geworden en voelen we elkaar als maatjes meer aan dan dat we dat hoeven te vertellen maar laat dat ANWB nog maar even weg bij dit echtpaar.

Vanmorgen de ambulance helikopter bij onze achterburen. Gelukkig is ook dat ons bespaard gebleven. Gisteren een behoorlijk ongeluk aan de overkant van de snelweg en verder merken we niets van de zomerdrukte.. This river Lot ain’t a lot.

We staan aan de voet van een middeleeuws plaatsje waar we straks lekker gaan ontbijten. Het is nu nog een beetje fris maar al de tijd dat we stilstaan heeft het nog niet geregend. Wat een zegen na al dat noodweer onderweg. Nu uren later hebben we de lot achter ons gelaten en staan we in de kalkregio van de Herault.

Morgen naar het dorp wandelen en de Gorges door. Wat een hitte achter de bergen

René Nieuwenkamp – 12-08-2014

11 augustus 2014

van Gannay naar Sainte Eulalie d’Olt – Lot

11-08-2014

De reis trekt verder door mooi Frankrijk naar de schitterende omgeving van Dordogne en Lot. Een omgeving waar we al heel wat reizen gemaakt hebben.

René Nieuwenkamp – 11-08-2014

10 augustus 2014

van Bouillon naar Gannay sur Loire

10-08-2014

Vanmorgen vroeg om 7 uur vertrokken. In Bouillon kwamen we midden in een middeleeuws feest terecht dat werd afgesloten met vuurwerk vanaf het kasteel. Na ons vuurwerk vielen we als een blok in slaap tot 7 uur vanmorgen.

Waar alle andere campers nog volledig geblindeerd op de zon aan het wachten waren, reden wij voor dag en dauw de Franse grens over. Wat een leegte … pas na een uur of drie en tweehonderd gehuchtjes verder hadden we door dat het zondag is vandaag en dus logisch of niet maar alle ramen geblindeerd en geen mens op straat. Ergens halverwege scoren we de eerste croissants, choco en rozijnenbroodjes en gaan onze gedachten uit naar alle Frankrijk reizen uit het verleden. We hebben volop camper-sjans.

Iedereen lacht naar ons en steekt zijn of haar duim op en met name op de markten en evenementen die we vandaag passeren trekken we de aandacht volledig weg.

In Troyes maken we een droge tussenstop die ons even laat vergeten hoe enorm veel water er vandaag is gevallen. Eindelijk bij onze overnachtingsplek aan de Loire vragen we aan de restauranthouder of we iets te eten kunnen krijgen…zijn antwoord is verrassend…het restaurant staat te koop en de kok is al weg. Als ik in m’n slechtste Frans vraag of en waar er een restaurant in het dorp is antwoordt hij dat hij dat is. Oui, c’est mois. Probleem? Oui..probleme Maar 7 km verder ligt een hotel en misschien hebben die nog iets te eten

Vlak bij de sluis ligt een Geocache, voor de niet ingewijden in deze hobby; wereldwijd liggen er bijna drie miljoen Tupperware doosjes, kistjes en fotokokertjes verborgen op plekken die aangegeven zijn op een website door middel van de GPS coördinaten. Al ver voordat de eerste Tom-Tom’s hun intrede deden in de automobielindustrie, liepen wandelaars met GPS apparatuur de wereld door om deze verborgen schatten te zoeken.

Met de intrede van de GPS op de mobiele telefoons is het aantal caches en zoekers enorm uitgebreid en is er dus vrijwel overal wel een Geocache in de buurt. De vinder van de schat – een hobby die gestart is om kinderen lol te laten hebben in wandel- en fietstochten, vermeldt zijn naam en de datum van de vondst in een logboekje en registreert de vondst op de website. Tevens mag hij iets uit het doosje meenemen indien hij er zelf weer iets in terug stopt. Meestal gaat het hier om stukjes speelgoed, of speciaal voor zoekers vervaardigde munten of “trackable” travel bugs (metalen plaatsjes aan speciale items die weer in een volgende cache gestopt moeten worden). In 2009 zijn wij begonnen met deze hobby en het is leuk omdat de caches meestal op speciale plekken verstopt zijn. Het cachen zorgt er voor dat je op plaatsen komt waar je normaal gesproken aan voorbij rijdt.

Na het eten gooi ik even mijn hengeltje uit – met een stukje pasta. Het is sneu om te zien dat zowel de sluiswachter als de man aan de overkant al uren zonder vangst aan de walkant bezig zijn en dat er bij mij na 5 minuten al een grote ruisvoorn aan de haak hangt. Jolanda’s pasta is dan ook niet te versmaden.

Super – macaroni in de bus, biertje erbij, warme douche en een hoop zon…wat een leventje weer. Morgen naar de Lot….une autre 350 km A bientot mes amis

René Nieuwenkamp – 10-08-2014

9 augustus 2014

Maar zelden zo relaxed vertrokken

09-08-2014

Vandaag een behoorlijk ritje door Nederland, Malden bij Nijmegen, waar we onze hippie camper overgedragen krijgen. Pim en zijn crew zijn enthousiast en wij hebben de tijd dus pas rond 12 uur tuffen we weg, op weg naar Bouillon….tenminste….

De techniek staat voor niets. Op de laptop bij via Michelin routes gemaakt en bij campercontact de camperplaatsen opgezocht. Apps op de telefoons en vandaag blijkt dat de routes die ik bij via Michelin heb ingevoerd op m’n laptop ook via de app kan benaderen. Echt 100% op z’n Nieuwenkamp’s gaat dus de tomtom in het dashboardkastje, de routebeschrijvingen in de map en de telefoon tegen de voorruit.

Wat een geweldig strakke weergave…gelijk verliefd op. Ik kies de route van Malden naar Tossa de Mar en we gaan op weg. Net na Venlo zeg ik tegen Jolan..”zo we zijn nu al in Duitsland”…. Duitsland? We moesten via Luik naar Bouillon….afijn … inmiddels nog maar een uurtje van Godfrieds residentie af. Achteraf blijkt dat de kaart software van de app niet is bijgewerkt en Belgie niet op de kaart staat. We beginnen dus al met een behoorlijke omweg.

Vakantie 2014 met de crazy camper - onderweg

Nu even in Ville de Marche-en-Famenne aan de koffie en aan de Wi-Fi bij de McD en in de zon nog een poosje genieten van de korenvelden van Wallonië. We zijn weer echt onderweg. Weinig spullen en veel verwachting….freedom.

In de middag komen we aan in Bouillon, België. Na enig zoeken vinden we het kasteel en zien we aan de wegafzettingen dat er iets gaande is. Aan de rand van het dorp, tegen de rivier aan, staan witte tenten en stijgt de damp op van kampvuren. De parkeerplaats ligt net na de tentenverzameling en we wanen ons in de middeleeuwen. Edelsmeden, wapenmakers, boogschutters en handelaren, allemaal perfect uitgedost voor het middeleeuwse feest. We parkeren tussen de campers die al een plekje voor de nacht (of voor langer) hebben gevonden en wandelen een poosje tussen de festiviteiten door. Het is al laat en de feestgangers zijn bezig met de voorbereiding van hun avondeten. In een hiervoor ingerichte stand staan grote pannen met bonen en andere brouwsels en we zijn blij dat wij niet echt honger hebben.

Vakantie 2014 met de crazy camper - tussen de grote jongens in Bouillon

De eerste reisdag zit er op. We zijn nog wat onwennig in camperland. We vallen goed op en zijn maar een klein busje tussen de grote witte gevaartes om ons heen. Toch vallen we veel meer op dan de rest, maar daar hebben we nog niet echt erg in. Af en toe werd er naar ons getoeterd en dachten we in eerste instantie dat er wat aan de hand was, achteraf bleek dan telkens dat er iemand ons begroette met zijn vingers, als peace tekens in de lucht.

Het is echt reis weer. Nattig, klammig en we hopen snel de zon te gaan ontmoeten. Voor vandaag zit de dag er op en de gordijntjes gaan al snel dicht.

René Nieuwenkamp – 09-08-2014

8 augustus 2014

Vakantie in een hippie bus

09-08-2014 / 07-09-2014

In januari zijn Jolanda en René de hele maand in Oeganda geweest. In Juli en augustus is Jolanda teruggeweest, met name om de zorg voor Pastor Mugalasi op zich te nemen. Pastor Moses Mugalasi had zijn been gebroken na een duw van een dronken man, waardoor hij in een goot terechtkwam.

Toen Jolanda terugkeerde stond ze aan de vooravond van een nieuw avontuur. Na ons verblijf van maanden in Oeganda hadden we besloten een Hippie Bus bij Crazy Campers te huren en hiermee 4 weken door Europa te trekken. Aangezien Anita en Marc, de zus van Jolanda en haar vriend, samen met de meiden 2 weken in Tossa de Mar hadden geboekt, besloten we om twee weken bij hen te verblijven. De overige dagen – en met name nachten – willen we gebruik maken van gratis of goedkope camper overnachtingsplaatsen. Daar schijnen er zo’n 17.000 van in Europa te zijn, verzameld door o.a. campercontact.