Rene en Jolanda Nieuwenkamp Archieven

6 september 2014

Terug naar huis

03-09-2014

Op 4 september rijden we van Caylus naar Mons (Thieu), een dag later naar Epen, waar we nog een heerlijke nacht doorbrengen op de camping in het geuldal. 6 September zijn we weer terug in Pernis.

In Epen nog een uurtje met de detector, tussen de kogelhulzen door een vijftal muntjes, knoopjes en een zilveren lepeltje gevonden. Uurtje aan het zwembad, konijntje verorberd met een dubbel biertje en na een doe het zelf operatie aan Jolanda’s voet liggen we ons nu af te vragen of er nog andere dingen zijn om een vacantie mee af te ronden dan het informeren van je vrienden.

Nog een uur of 8 en we vertrekken naar Malden om onze trouwe metgezel weer in te leveren. Aan alle trouwe lezers en volgers; bedankt voor de interesse, de commentaren en de “vind ik leuks”.

Bedankt. — feeling amused at Camping-Restaurant de Rozenhof.

René Nieuwenkamp – 06-09-2014

2 september 2014

Zeg maar Hans

02-09-2014

Grau Riog naar Caylus – Andorra Frankrijk

Vanmorgen werden we bezwaard wakker. Met alle berichten weet ik niet of het duidelijk was voor de thuisblijvers maar in plaats van een gratis overnachting op ren kille parkeerplaats aan de basis van een troosteloze stoeltjeslift, hebben we een arrangement geboekt in hotel Grau Riog.

Zoals de souvenirwinkeltjes aan de costas het moeten hebben van de maanden mei tot september zo moeten deze skigebieden het duidelijk van de witte maanden hebben en zagen we onszelf nu omringd door enkele “doortrekkers” en wandelliefhebbers. Na een werkelijk subliem avondeten wilden we nog gebruik maken van het bubbelbad in de hoteltuin, waarvan helaas iemand de temperatuur te laag had ingesteld. Dan maar bubbelen in ons eigen jet stream bad en de spieren masseren, daarna nog samen genoten van de sterren en van ons grote bed en vanochtend waren we allebei verkouden en vol van spierpijn.

Dit nam niets weg van het genot van een ongekend ontbijt. 10 soorten kaas, ditto chorizo, hapjes met gebakken kwarteleitjes, noten, veel soorten fruit, pizzatjes, tostietjes en noem het maar op. Allemaal superkwaliteit. Jolan en ik hebben vervolgens allebei onze eigen methode om bij te komen van dit luxe geweld gebruikt.

Terwijl Jolan de welness stoelen en de Jacuzi om en om uitprobeert pak ik de gps coordinaten op van een geocache vlakbij. Ik voel geen drang maar nu ik toch in Andorra ben -en er ook bijna weer uit, mag deze toch niet ontbreken. Het zoeken geeft ook nog even de mogelijkheid om het mooie natuurschoon te aanschouwen en zo loop ik even later, de teenslippers in de hand, van waterval naar waterval tegendraads de pistes over. Er lijkt me absoluut niets aan om op twee dunne latjes in enkele minuten een berg af te denderen, maar waar ik nu mee bezig ben is helemaal idioot. Geen pad volgen maar gewoon bijna verticaal omhoog een berg op.

Met gierende hartkleppen vind ik uiteindelijk het pad dat naar het bergmeer en de cache loopt…en naar het restaurant waar net een nieuwe lading bejaarden uit een bus wordt gedropt. Echt hè, geen greintje respect voor een Nederlandse pionier die met gevaar voor eigen leven en blaren tussen zn tenen omhoog is gestrompelt. Eenmaal terug in het dal laat ik me koesteren in 40 graden bubbels voordat we de rekening betalen en verder trekken naar de top van de berg. Als we even kijken op het hoogste punt (2408 meter) blijkt op 2 minuten lopen een geocache te liggen). Had me toch drie uur werken bespaard hahaha.

Inmiddels zijn we uren verder en hebben we de bergen achter ons gelaten. We staan op een camping aan de rivier de Bonnette bij het middeleeuwse dorpje Caylus. Dat is heel wat anders dan de megasupermarkten in alle plaatsen in Andorra. Ik ga verder niets schrijven over dat circus maar als roker kom je hier goed weg en voor 13 liter diesel betaalde ik 15 euro maar de charme van Frankrijk is leuker. Het is wel kouder hier, tussen Toulouse en Limoges. Nog maar 1100 km van huis dus waarschijnlijk blijven we hier 2 nachten. Nu lekker eten.

Doei.. — feeling content with Jolanda Nieuwenkamp at Caylus

Na 5 mooie voorns gevangen te hebben, toch met de detector het “tuinpad van mijn vader” op. Hier hebben honderde jaren lang mensen van Cayun naar het meer gelopen. Op nog geen meter van de stadsmuur, naast het pad, komt een munt de grond uit, volledig onder de modder. Een paar meter lager nog één. De laatste blijkt een 50 eurocent munt uit Ierland te zijn, na wat losweektijd blijkt de eerste een mooi geconserveerde franc van Napoleon uit 1856 te zijn. Nog altijd niet middeleeuws maar wel leuk.

Hé Marc, 1 keer raden wat ik vanavond ga eten…. Gisteren rook ik het al toen we de camping opreden. Ben benieuwd —

René Nieuwenkamp – 02-09-2014

13 augustus 2014

Wandelen als middeleeuwse ridders in Minerve

13-08-2014

Boven op de berg. Regen en storm teisterden de bus vannacht en lieten haar schudden alsof een jong stelletje voor het eerst met een camper de wereld in trok. ‘k Heb er weinig van gemorken en terwijl Jolan langzaam maar zeker de parkeerplaats vol zag stromen met dag gasten heb ik me nog een paar keer omgedraaid.

Wat zijn we toch een vreemde diersoort. Niemand uitgezonderd lopen de bijna-bezoekers naar het eind van de parkeerplaats, slaan rechtsaf naar de punt van de klif, nemen een foto van het stadje en de brug, sommigen wijken nog een beetje af door er een selfie van te maken maar niemand heeft oog voor de amandelboom waar de rijpe amandelen klaar hangen om geplukt te worden. Kuddevolk dat na een half uur wandelen met rugzakken vol water en gebroken stokbrood straks het kerkpleintje van Minerve bevolkt en in de Michelin gids leest dat deze kerk ook na 500 jaar nog niet is bezweken aan het toeristisch geslenter.

De warme zon koestert m’n armen terwijl de dag gestaag voorbij glijdt. Nog een half uurtje dan ga ook ik me weer even verplaatsen in een paar dorpsbewoners van 500 jaar geleden. Even fantaseren over wat hen bezighield, zonder campers en auto’s mrt een levensverwachting van ca 35 jaar, levenslang gekluisterd aan een bergdorp in de Pyreneeën. Je kunt het slechter treffen…als ik denk aan onze Oegandese straatkinderen, maar wat hebben wij het toch goed dat we zelfs tijd hebben om hier over na te denken.

In Minerve combineren we een wandeling met een stokbroodje als ontbijt en een salade met streekgerechten als lunch. We wandelen door de geschiedenis en ervaren de kracht van de natuur in de door het wassende water gecreëerde natuurtunnels. In de tunnel zijn mensen bezig geweest om piramides te maken van stenen. Een grappig gezicht en gelukkig wordt dit ook in tact gelaten. Wat een fijne stek om een paar dagen te verblijven.

Vakantie 2014 met de crazy camper - verliefd

René Nieuwenkamp – 13-08-2014

10 augustus 2014

van Bouillon naar Gannay sur Loire

10-08-2014

Vanmorgen vroeg om 7 uur vertrokken. In Bouillon kwamen we midden in een middeleeuws feest terecht dat werd afgesloten met vuurwerk vanaf het kasteel. Na ons vuurwerk vielen we als een blok in slaap tot 7 uur vanmorgen.

Waar alle andere campers nog volledig geblindeerd op de zon aan het wachten waren, reden wij voor dag en dauw de Franse grens over. Wat een leegte … pas na een uur of drie en tweehonderd gehuchtjes verder hadden we door dat het zondag is vandaag en dus logisch of niet maar alle ramen geblindeerd en geen mens op straat. Ergens halverwege scoren we de eerste croissants, choco en rozijnenbroodjes en gaan onze gedachten uit naar alle Frankrijk reizen uit het verleden. We hebben volop camper-sjans.

Iedereen lacht naar ons en steekt zijn of haar duim op en met name op de markten en evenementen die we vandaag passeren trekken we de aandacht volledig weg.

In Troyes maken we een droge tussenstop die ons even laat vergeten hoe enorm veel water er vandaag is gevallen. Eindelijk bij onze overnachtingsplek aan de Loire vragen we aan de restauranthouder of we iets te eten kunnen krijgen…zijn antwoord is verrassend…het restaurant staat te koop en de kok is al weg. Als ik in m’n slechtste Frans vraag of en waar er een restaurant in het dorp is antwoordt hij dat hij dat is. Oui, c’est mois. Probleem? Oui..probleme Maar 7 km verder ligt een hotel en misschien hebben die nog iets te eten

Vlak bij de sluis ligt een Geocache, voor de niet ingewijden in deze hobby; wereldwijd liggen er bijna drie miljoen Tupperware doosjes, kistjes en fotokokertjes verborgen op plekken die aangegeven zijn op een website door middel van de GPS coördinaten. Al ver voordat de eerste Tom-Tom’s hun intrede deden in de automobielindustrie, liepen wandelaars met GPS apparatuur de wereld door om deze verborgen schatten te zoeken.

Met de intrede van de GPS op de mobiele telefoons is het aantal caches en zoekers enorm uitgebreid en is er dus vrijwel overal wel een Geocache in de buurt. De vinder van de schat – een hobby die gestart is om kinderen lol te laten hebben in wandel- en fietstochten, vermeldt zijn naam en de datum van de vondst in een logboekje en registreert de vondst op de website. Tevens mag hij iets uit het doosje meenemen indien hij er zelf weer iets in terug stopt. Meestal gaat het hier om stukjes speelgoed, of speciaal voor zoekers vervaardigde munten of “trackable” travel bugs (metalen plaatsjes aan speciale items die weer in een volgende cache gestopt moeten worden). In 2009 zijn wij begonnen met deze hobby en het is leuk omdat de caches meestal op speciale plekken verstopt zijn. Het cachen zorgt er voor dat je op plaatsen komt waar je normaal gesproken aan voorbij rijdt.

Na het eten gooi ik even mijn hengeltje uit – met een stukje pasta. Het is sneu om te zien dat zowel de sluiswachter als de man aan de overkant al uren zonder vangst aan de walkant bezig zijn en dat er bij mij na 5 minuten al een grote ruisvoorn aan de haak hangt. Jolanda’s pasta is dan ook niet te versmaden.

Super – macaroni in de bus, biertje erbij, warme douche en een hoop zon…wat een leventje weer. Morgen naar de Lot….une autre 350 km A bientot mes amis

René Nieuwenkamp – 10-08-2014

9 augustus 2014

Maar zelden zo relaxed vertrokken

09-08-2014

Vandaag een behoorlijk ritje door Nederland, Malden bij Nijmegen, waar we onze hippie camper overgedragen krijgen. Pim en zijn crew zijn enthousiast en wij hebben de tijd dus pas rond 12 uur tuffen we weg, op weg naar Bouillon….tenminste….

De techniek staat voor niets. Op de laptop bij via Michelin routes gemaakt en bij campercontact de camperplaatsen opgezocht. Apps op de telefoons en vandaag blijkt dat de routes die ik bij via Michelin heb ingevoerd op m’n laptop ook via de app kan benaderen. Echt 100% op z’n Nieuwenkamp’s gaat dus de tomtom in het dashboardkastje, de routebeschrijvingen in de map en de telefoon tegen de voorruit.

Wat een geweldig strakke weergave…gelijk verliefd op. Ik kies de route van Malden naar Tossa de Mar en we gaan op weg. Net na Venlo zeg ik tegen Jolan..”zo we zijn nu al in Duitsland”…. Duitsland? We moesten via Luik naar Bouillon….afijn … inmiddels nog maar een uurtje van Godfrieds residentie af. Achteraf blijkt dat de kaart software van de app niet is bijgewerkt en Belgie niet op de kaart staat. We beginnen dus al met een behoorlijke omweg.

Vakantie 2014 met de crazy camper - onderweg

Nu even in Ville de Marche-en-Famenne aan de koffie en aan de Wi-Fi bij de McD en in de zon nog een poosje genieten van de korenvelden van Wallonië. We zijn weer echt onderweg. Weinig spullen en veel verwachting….freedom.

In de middag komen we aan in Bouillon, België. Na enig zoeken vinden we het kasteel en zien we aan de wegafzettingen dat er iets gaande is. Aan de rand van het dorp, tegen de rivier aan, staan witte tenten en stijgt de damp op van kampvuren. De parkeerplaats ligt net na de tentenverzameling en we wanen ons in de middeleeuwen. Edelsmeden, wapenmakers, boogschutters en handelaren, allemaal perfect uitgedost voor het middeleeuwse feest. We parkeren tussen de campers die al een plekje voor de nacht (of voor langer) hebben gevonden en wandelen een poosje tussen de festiviteiten door. Het is al laat en de feestgangers zijn bezig met de voorbereiding van hun avondeten. In een hiervoor ingerichte stand staan grote pannen met bonen en andere brouwsels en we zijn blij dat wij niet echt honger hebben.

Vakantie 2014 met de crazy camper - tussen de grote jongens in Bouillon

De eerste reisdag zit er op. We zijn nog wat onwennig in camperland. We vallen goed op en zijn maar een klein busje tussen de grote witte gevaartes om ons heen. Toch vallen we veel meer op dan de rest, maar daar hebben we nog niet echt erg in. Af en toe werd er naar ons getoeterd en dachten we in eerste instantie dat er wat aan de hand was, achteraf bleek dan telkens dat er iemand ons begroette met zijn vingers, als peace tekens in de lucht.

Het is echt reis weer. Nattig, klammig en we hopen snel de zon te gaan ontmoeten. Voor vandaag zit de dag er op en de gordijntjes gaan al snel dicht.

René Nieuwenkamp – 09-08-2014

8 augustus 2014

Vakantie in een hippie bus

09-08-2014 / 07-09-2014

In januari zijn Jolanda en René de hele maand in Oeganda geweest. In Juli en augustus is Jolanda teruggeweest, met name om de zorg voor Pastor Mugalasi op zich te nemen. Pastor Moses Mugalasi had zijn been gebroken na een duw van een dronken man, waardoor hij in een goot terechtkwam.

Toen Jolanda terugkeerde stond ze aan de vooravond van een nieuw avontuur. Na ons verblijf van maanden in Oeganda hadden we besloten een Hippie Bus bij Crazy Campers te huren en hiermee 4 weken door Europa te trekken. Aangezien Anita en Marc, de zus van Jolanda en haar vriend, samen met de meiden 2 weken in Tossa de Mar hadden geboekt, besloten we om twee weken bij hen te verblijven. De overige dagen – en met name nachten – willen we gebruik maken van gratis of goedkope camper overnachtingsplaatsen. Daar schijnen er zo’n 17.000 van in Europa te zijn, verzameld door o.a. campercontact.