31-08-2014
McDonalds Blanes
Grand – extreme, I’m loving it / 100% carne zegt de leuze van een wereldwijde schransketen. Na drie weken voelen we ons ook zo. 100% vlees. De spieren zijn voelbaar door het stijgen en dalen, de voeten branden van het geslenter, de littekens trekken rode verbrande strepen op de al meer verkleurde huid en zitten op verbrande billen zorgt voor het regelmatig wiebelen van bil naar bil. 100% vlees, in alle opzichten en als laatste merken we dat de we de broekriem deze vakantie niet aangehaald hebben en dat we er letterlijk een gaatje bij moeten prikken. Toch vliegen de dagen voorbij en hebben we als semi-Afrikanen de planning al weer laten varen.
We zijn nog steeds in Spanje en hebben extra dagen van de zon kunnen genieten. Vandaag was een echte luie zondag. Gisteren hadden we na een paar uur op het strand, dobberen en met het luchtbed varen naar het ponton en een beetje vissen, alle lichaamsdelen bijgekleurd en besloten we de avond in Lloret door te brengen. Tot 1 uur ‘s nachts hebben we uiteindelijk de laatste praalwagen van het carnaval laten passeren waarna we eigenlijk de camping niet meer op mochten. Lastig als je in je eigen slaapkamer rijdt dus met een standje kwam het toch nog goed.
Vanmorgen laat wakker en met de bus naar st Feliu. Na de derde bocht werd Jolan steeds stiller, uiteindelijk bleek dat dit keer niet door de adembenemende rit maar door het mixontbijt en de bochten te komen. En dan is een haarspeldbocht van 18 km wel erg lang. In st Feliu werd net de markt opgeruimd en vonden we wonderwel een plekje aan het strand. 4 stappen lopen het zand op, 4 stappen verder de zee in, 4 stappen dieper voor 5 cm water, wat een verschil dit instand zwembad met de woeste golven bij onze camping.
Met het uitzicht op de haven, met jachten van tonnen in euros en vlak bij de mondaine boulevard hield ik het toch maar een uurtje uit. Te heet voor mijn gevoelige karakter en ik had nog een rijtje geocaches op de kaart dus tijd om Cleopatra in haar bruiningsproces achter te laten en van ander natuurschoon te gaan genieten. Na een kilometer speuren bleek dat er een cachedief bezig is geweest want de eerste vier zoekplekken gaven geen resultaat en uiteindelijk, boven op een berg lonkte een tupperwaredoosje als een welkome afwisseling naar mijn telefoon. Nog even een paar mooie foto’s een stevige wandeling en een ontmoeting met een sterk verkleurde partner later zitten we dan nu te genieten van gratis Wi-Fii bij McD, waarvoor ga je daar andres heen.
Op dit moment wordt het een kwestie van keuzes maken. Blijven of weggaan, Spanje, Frankrijk of toch Andorra, in hoeveel dagen terug….want 1 ding is zeker…we komen bijna terug…
René Nieuwenkamp – 31-08-2014