12-08-2014
En dan ineens staat er een helikopter in je achtertuin.
3 Nachten onderweg. Via Bouillon, langs de Loire naar de Midi Pyrenees. Onderdeel van een camper-wereld die veel groter is dan ik dacht en toch ook weer het bekende buitenbeentje. We trekken veel bekijks. Onze bus als kleine kikker tussen de extreem veel grotere ooievaars; de camper-eigenaars die als volwaardige ANWB koppels alles onder controle hebben. Van oprijblokken in canvas hoezen tot en met het stoffer en blik dat voor de laatste keer nog even gehanteerd wordt voor het vertrek.
10.00 uur, 10 van de 15 campers heeft inmiddels alles weer netjes op de daarvoor bestemde plekjes opgeruimd, de toiletten geleegd en het water weer bijgevuld. Na een laatste vriendelijke maar beleefde bon journee op weg naar de volgende bestemming. Gekuiste vrijheid. Teamwork. De samenwerking na jaren huwelijk druipt er als het ware van af, van spetteren is weinig sprake meer. En toch hebben ze het goed zo te zien. De vrijheid van de wereld ontdekt en het is toch anders om een boek te lezen aan een rivier in Frankrijk dan thuis op de bank.
Afijn ik ben blij met het camperleven tot nu toe en zie dat de oude hobby’s alle tijd krijgen om uitgevoerd te worden. In drie dagen tijd hebben we vuur gestookt (BBQ zonder aanmaakblokjes) schat gegraven met de metaaldetector, de meest onooglijke weggetjes bereden met de bus, gevist in de Loire en in de lot, schatten gevonden met de gps en heerlijk geslapen op openbare parkeerplaatsen. Natuurlijk zitten ook wij heerlijk met een boek in de rust van de ondergaande zon, zijn de gesprekken na 28 jaar huwelijk vertrouwd geworden en voelen we elkaar als maatjes meer aan dan dat we dat hoeven te vertellen maar laat dat ANWB nog maar even weg bij dit echtpaar.
Vanmorgen de ambulance helikopter bij onze achterburen. Gelukkig is ook dat ons bespaard gebleven. Gisteren een behoorlijk ongeluk aan de overkant van de snelweg en verder merken we niets van de zomerdrukte.. This river Lot ain’t a lot.
We staan aan de voet van een middeleeuws plaatsje waar we straks lekker gaan ontbijten. Het is nu nog een beetje fris maar al de tijd dat we stilstaan heeft het nog niet geregend. Wat een zegen na al dat noodweer onderweg. Nu uren later hebben we de lot achter ons gelaten en staan we in de kalkregio van de Herault.
Morgen naar het dorp wandelen en de Gorges door. Wat een hitte achter de bergen
René Nieuwenkamp – 12-08-2014