Back to our Roots

25 januari 2012 Back to the future

  Spring is in the air, the birds are singing sweet sounds of silence.Wat heel lang leek verdween in "a wink of an eye". Seconden kunnen uren duren, uren lijken dagen en weken veranderen in jaren als de rust niet over je komt. We hebben de rust kunnen pakken en zie...op dit moment zitten we weer in Istanbul. 2 Uur wachten voordat we kunnen inchecken naar Entebbe. De laatste dagen in Nederland leek het steeds kouder te worden, in Istanbul is het koud, het regent en overdekt, met een zjuutje, de zoetgevooisde klanken van Ella Fitzgerald en veel rust om ons heen, kijken we uit naar de Heat of Gods Love. Altijd aanwezig, niet altijd gepakt, altijd volop voorradig en overflowing van joy. We zijn er klaar voor.

  Vanmorgen op Schiphol was Zijn goedheid al weer volop te zien. Als je in een paar jaar zoveel mag reizen als Jolanda gedaan heeft, dan liggen alle papieren standaard klaar en denk je zonder grenzen de wereld over te kunnen. Daar denkt de douane anders over. Transcontinentaal; hoe lang blijft u? Uw paspoort moet 6 maanden geldig zijn vanaf het moment dat u daar aankomt en uw paspoort verloopt 11 juli (5½ maand). Dus? Overleg, bellen, tongentaal !!! Uiteraard geen probleem, bagage 20 kilo te veel! Dus? Overleg, bellen, tongentaal !!! Uiteindelijk is het goed dat ik vannacht toch nog even de mail van Turkish airlines geprint heb, de geest was goed, nu zitten we lekker met Agnes aan een tafeltje te meimeren over de komende weken, denkend aan Hans die pas over drie weken komt en vanochtend afscheid moest nemen van Agnes, snif, we voelen met je mee Hans, ook voor jou worden het goede weken.

  Consternatie in het vliegtuig, vreemd als iemand achter je tot twee keer toe zijn ogen omhoogrolt en helemaal van de wereld lijkt te zijn, tevens twee doodskisten in het ruim, van eerste generatie Turkse mannen die in hun geboorteplaats begraven willen worden, ach, this is life. Onderwijl genieten wij van een heerlijke vlucht, lekker eten, vlotte turbulentie en zenuwachtige stewardessen. Het zal onze tijd wel duren.

  Wat gaan we de komende weken doen? Genieten!. Plannen om een conferentie te houden op de eilanden in het Victoriameer, met Moses en een team uit België, wellicht naar Rwanda, sloppenwijken, West Oeganda (Hoima) en lekker genieten, Bulamu, hier en daar wat geplande gesprekken en vooral genieten. We zien het wel, alles is goed. De laatste dagen hebben we zo veel liefde van onze achterban mogen ervaren, zoveel goeds mogen horen, dat het goed gaat worden staat al vast, we laten ons verrassen door de omstandigheden.

28 januari

De zaterdag is voorbij gevlogen, de kleur komt weer terug en de jongens van bulamu hebben facebook zero op mn telefoon geinstalleerd dus opa kan online. Huid net niet verbrand, verzengend heet en dus lekker in de rust. Taxi boda en lekkere wandeling met ruben de berg op, zijn laatste uurtjes bulamu. Agnes weer gespot en veel lachen met juliet en de kinderen. Morgen conferentie in de village, kijk er erg naar uit. Sula bulungi

29 januari Rubeb gaat weer naar huis

  Zondagavond, lekker in de rust. Chips Chicken in de magen en alle drie gezellig duf te denken om naar bed te gaan. Natuurlijk is het pas half negen in Nederland, maar hier lopen ze dertig jaar achter en 2 uur voor dus na een volle gezegende dag roept onze klamboe ons om in te stappen.
Vandaag op bezoek geweest in een kerkje in the village een uur vanaf Matugga. Heerlijk genoten van de koelte van de kerk met ruim dertig graden buiten, volop zon en mijn rode bolletje heeft daar op dit moment wel een probleem mee. Gisteren op Bulamu veel zon opgelopen, het heeft hier al een paar weken niet geregend dus het stof stuift weer lekker alle kanten op. Na afloop van de preken van Moses hebben we een leuke tijd gehad met de locals, samen met Rembo heeft Jolanda zondagschool gehouden met de kinderen en daarna apart de mannen en de vrouwen gesproken. Op de terugweg voor de verandering een lege tank, Rembo op de brommer met een voorbijganger naar de eerstvolgende tank, paste er nog net bij met de 10 jerrycans die al op de brommer geplaatst waren.

  Vannacht is Ruben door zijn vrienden op het vliegtuig gezet. Na een paar goede dagen samen gaat hij vandaag zijn familie weer zien in Nederland, overal is een tijd voor.
Voor nu slaap lekker / sulah bulungi en tot morgen

HIV and tears

  Het lijkt altijd zo normaal, in een wereld waar we continu geconfronteerd worden met negatief nieuws. Voor een Hollandse jongen met een wiskundige achtergrond, rationeel, alles verwerkend in feiten en cijfers is Aids een getal, is HIV een getal en daar hangt een populatie aan met een sterftecijfer. Weten dat het bestaat en weten dat er mensen aan doodgaan is een feit, nuchter, berekenbaar. Totdat je er persoonlijk mee geconfronteerd wordt.......wordt vervolgd. Tears...